Voor uw overweging: DC’s Jonah Hex: The Bronze Age Omnibus

Deze publicatie is ingediend onder:

HOOPPAGINA HOOGTEKENINGEN,
Interviews en kolommen

door Robert Greenberger

De jaren 1970 was een tijd voor experimenten omdat de stripcodebeperkingen werden losgemaakt en de superheldentitels vertoonden enige zwakte. Monsters en boogeymen maakten hun comeback vergezeld door een vlaag van zwaard en tovenarij -boeken die allemaal probeerden het verkoopsucces van Marvel Comics ’Conan the Barbarian te vangen. Toch was er één titel in een lang over het hoofd gezien genre dat opviel dankzij een consistent standpunt, uitstekend kunstwerk, evenals een antiheld die aan zijn eigen code voldeed. Enigszins beïnvloed door de man zonder enige naam in Sergio Leone’s Spaghetti Westerns, die in de jaren zestig prominent aanwezig waren, stond Jonah Hex op de juiste manier alleen.

Jonah Hex: de bronstijd omnibus

Het personage blijft zo goed als die verhalen evenveel als de herlezen, daarom ben ik hier om te suggereren dat je Jonah Hex inspecteert: de Bronze Age Omnibus, het verzamelen van All-Star Western #10-11, Strange Western Tales #12-14, 16-38, Jonah Hex #1-17, evenals Justice League of America #159-160. In 888 pagina’s zul je opwindend voor een man op hun vele wanhopige, de wreedheid van de man, de slachtoffers van die wreedheid, evenals het gevecht om de westelijke grens te temmen, terwijl de sfeer zelf de westwaartse groei leek te weerstaan, technologisch proces.

All-Star Western #10

Het personage werd geproduceerd door professionele schrijver John Albano toen redacteur Joe Orlando werd gevraagd om nieuw materiaal toe te voegen aan All-Star Western, die werd geïntroduceerd als een herdruktitel met terugkerende personages uit de jaren 1950. Hex was niets zoals Pow-Wow Smith of de uiteinde tweelingen. Eerst was hij bang, waardoor mensen terugdeinsden van afgrijzen terwijl hij de stad in reed. In de nasleep van de burgeroorlog bleef hij een geconfedereerd uniform uit het zuiden dragen, evenals aan zichzelf gehouden. Een premiejager, hij liet de kost uit zijn werk doen, dodelijk zoals het leek te zijn. Steek hem niet over, probeer hem niet te techniek of op te lichten. Zijn doelstelling-Navy Colt.44 Dragoon-pistolen en een .30-.60 hefboom-action geweer-was waar en hij ontmoette ruwe rechtvaardigheid zoals vereist.

Het illustreren van het debuut was Tony Dezuñiga, een Filippijnse kunstenaar die de structuur aan de verhalen toevoegde, waardoor je het stof uit je ogen wilt wrijven en de gruis uit je tanden was gewassen. In een ruggengraat! Interview, Dezuñiga zei tegen Michael Browning: ‘John Albano, toen we samen spraken, vertelde hij me:’ Hé, Tony, laten we wegkomen van net als de rawhide-jongere en al die westerse superhelden omdat, weet je, ze, ze, ze, ze ‘ Schiet de wapens zowel uit de handen van de arme mannen als dat alles. ‘Net als ik zei:’ Ik ben het ermee eens. ‘… Jonah Hex is een anti-held, zoals John me vertelde. Zelfs de steden in die dagen waren ze niet allemaal asfaltwegen. Het waren onverharde wegen. De Cowboys kleedden zich echt, echt zwaar – ik zou zowel vuil als smerig zeggen – net zo goed als ik het op die manier deed. ”

Rare westerse verhalen #14

Direct na zijn aankomst bracht het succes van de horrorboeken DC Comics ertoe om een ​​aantal boeken met een bijvoeglijk naamwoord te rebranden, dus All-Star was uiteindelijk vreemde westerse verhalen en Albano schreef die allereerste tien garens, die de toon zetten. Er werd een terugkerende stijl vastgesteld, met hex binnengebracht om een ​​probleem op te lossen, evenals afgewezen door exact dezelfde buurt op het moment dat het bloedige werk werd gedaan. Nog een terugkerend thema was de voorkeur van Hex voor dieren boven mensen, die veel meer voedden dan een paar geweldige verhalen.

Toen hij verder ging, stapte Arnold Drake voor één voordat de opkomst schrijver Michael Fleisher smeekte om de opdracht, waar hij de onmenselijkheid van de man bleef bekijken in eenmalige en voortdurende verhalen, verbredende Hex’s World met terugkerende personages, Booth Great evenals slecht. Zijn 125 verhalen in het algemeen als een bewijs van precies hoe sterk een personage hex was.

Rare westerse verhalen #22

Toen Fleisher het overnam met WWT #22, introduceerde hij Quentin Turnbull, het dichtst in de buurt van de galerij van een Rogue, omdat de twee zowel off -time als opnieuw zouden behandelen. Na verloop van tijd zou Fleisher het achtergrondverhaal van Hex uitwerken, inclusief de Indiase ontmoeting die zijn deal achterliet met een verminkte puinhoop, evenals het misbruik dat hij van zijn vader Woodson had meegemaakt. Latere verhalen behandelen zijn volwassen leven voorafgaand aan de jacht op premie. Dezuñiga verklaart echter de kredietwaardigheid voor de Zuidelijke look, een aanraking die door Albano is geautoriseerd en in eerste instantie.

Fleisher vertelde interviewer Mike Horsehead in 2009: “Als Memory me dient, heb ik ergens in de gemeenschap van 600-650 stripverhalen gecomponeerd in het programma van mijn carrière, evenals de Jonah Hex-serie het extreem beste werk dat ik ooit heb gedaan dat ik ooit heb gedaan in strips. ”

De schrijver herinnerde zich: ‘Ik ben dol op westerns zolang ik me kan herinneren. Mijn ouders waren gescheiden toen ik een kind was, ik behandelde mijn mAndere, evenals mijn vader zouden me komen verzamelen op zaterdagmiddag en me naar een dubbele functie brengen – meestal een paar westerns, in sommige gevallen een [decaan] Martin en [Jerry] Lewis -komedie – en dan uit voor het avondeten. Mijn rente in westerns dateert uit de jaren 1940, lang, lang daarvoor … Jonah Hex [was] zelfs een twinkeling in iemands oog. Ik heb altijd van westerns gehouden. Mijn jeugdfavorieten waren Randolph Scott en toen, veel later, de Clint Eastwood Westerns. ”

Rare Western Tales #32, de allereerste Garcia-Lopez-cover

Visueel zette Dezuñiga het gewone en werd het door Luis Dominquez op dekens bekeken (hoewel Joe Kubert er een of twee krijgt) evenals Noly Panaligan en George Moliterni op interieur. Doug Wildey, geen complete vreemdeling voor Westerns zelf, doet een fijne invulling met WWT #26. Een jonge Jose Luis Garcia-Lopez komt op met problemen #32-33 en 38 en zijn pure kunstenaarschap is een lust voor het oog. Hex-Pert Susan Hillwig merkte op: “De weergave van Garcia-Lopez is extreem levendig, met frisse lijnen en dynamische poses in bijna elk frame. Naast de constante schaduwen die de andere drie kunstenaars gebruiken, lijkt het erop dat hij uitstekende moeite heeft gedaan om elk mogelijk detail te benadrukken, zowel in termen van karakteruitdrukkingen als achtergronden. Kortom, hij behandelt Jonah Hex op precies dezelfde manier als hij DC’s spandex-dragende menigte zou, evenals het resultaat is opvallend. ”

Rich Buckler en Frank Springer maken een verrassend efficiënt paar op probleem #37.

Jonah Hex #1

Toen Jonah Hex in 1977 werd beloond met zijn gelijknamige solo-serie, wordt Garcia-Lopez de belangrijkste kunstenaar voor de allereerste vijf nummers. Ernie Chan stapt in met problemen #6-9 en vervolgens Garcia-Lopez, door Buckler voor één en Vicente Alcazar aan de rest in het boek.

Interessant is dat de lange termijn van Fleisher wordt onderbroken voor JH #13-15 met een drie-partijen van David Michelinie.

Justice League of America #159

Ondanks de garantie van vreemde daden, speelde Hex het rechtstreeks, waarbij de gruwel tegen de mensheid hield, met slechts af en toe een aanraking van de bovennatuurlijke, die de serie grondde. De laatste twee verhalen van JLA bracht HEX voor het eerst in contact met andere tijdversterkte cijfers om samen te werken met de competitie en Justice Society voor hun jaarlijkse Summertime Ravot. Gerry Conway, Dick Dillin, evenals Frank McLaughlin doen een goede taak, hoewel de gruis duidelijk ontbreekt in de gunslinger. Toen die deur werd geopend, zou Hex een populaire functie blijven spelen in het DC -universum, zoals in de daaropvolgende delen zal worden gezien.